Een verhaal in de regen

Een klein lief meisje stond met haar mama onder een luifel. Ze had juist met haar mama boodschappen gedaan in de supermarkt. Ze was ongeveer 6 jaar oud, prachtige roodharige en sproetige snoetje, beeld van onschuld. Het stortregende.
We stonden allemaal onder de luifel aan de ingang van de supermarkt te wachtten. Sommigen geduldig, anderen "geïrriteerd", omdat de regen hun haastige dag in de war bracht !

Ik ben altijd wat dromerig als het regent,... en dacht dat de hemel het vuil en stof van de wereld afspoelde.

Haar stem was zo mooi toen ze de trance onderbrak waar ik in gevangen zat

- "Mama laten we door de regen gaan rennen," zei ze.
- "Wat?" Vroeg Mama."--Laten we door de regen rennen?"
-"Nee, lieverd we wachten tot het wat minder wordt" antwoordde mama.

Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde:
-"Mama, laten we door de regen rennen."
"We worden doornat als we dat doen," zei mama.
"Nee, dat zullen we niet, mama.
Dat is niet wat je zei vanmorgen" zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok.
-"Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?"
Het meisje antwoorde kalmpjes: "Weet je dat niet meer?
Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je: "Als we hier samen door komen, komen we door alles heen Iedereen was opeens stil. je hoorde niets anders dan de regen. We stonden allemaal doodstil de volgende minuten

Mama dacht even na,
"Liev'erd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Dat men ons van hierboven nat laat worden, wel, dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig," zei mama. En daar gingen ze.

We stonden allemaal te kijken en te glimlachen, toen ze daar sprongen tussen de auto's ...., en jawel, door de plassen. Ze werden doornat, maar werden gevolgd door enkele anderen die lachten als kinderen onderweg naar hun auto's. En ja; ook ik rende en werd nat; ik had ook een wasbeurt nodig!